Toby Rix vroeger

Debuut
In 1938/1939 speelt hij banjo en zingt hij met de amateurband De Gangmakers en met de semi-professionele Hawaiian Serenaders o.l.v. Tinus Hetteling. Toby blijkt steeds de showman in de band.  In dezelfde tijd vormt hij met Bob Geskes - en guitaar- het duo Sneezy en Snoozy, spoedig aangevuld door Marietje Jansen - de latere Maria Zamora. Ze noemen zich nu de Young Rambling Cowboys en zingen Amerikaans repertoire. Het trio treedt ook op voor de radio, zoals in de Bonte Dinsdagavondtrein, wat in die tijd heel veel betekent. Ook als solist zingt Toby cowboysongs. Er komen steeds meer optredens en Het duurt niet lang of hij kan zich full-time artiest noemen.

Oorlogsjaren
In 1941  gaat het trio onder druk van de bezetter over op Spaans repertoire als Los Magela’s,  MArietje GEskus LAcunes. Als de groep in 1943 uit elkaar valt, ontwikkelt Toby zich als musical comedian Pedro Lacuna met mondorgel, klarinet, banjo, tapdans en cascadewerk. Zijn grote voorbeelden zijn Spike Jones, George Formby, Danny Kay en de Nederlandse komiek Guus Brox. Tijdens een voorstelling in het land met collega’s wordt door loting een nieuwe naam voor hem bedacht: Toby Rix.
In het laatste oorlogsjaar is optreden niet meer mogelijk en moet hij onderduiken.

De toeteriks
In 1946 tijdens een KRO-tournee met het Orkest Zonder Naam  begint Toby met het vergaren van de onderdelen waarmee hij zijn toeteriks op zal opbouwen. Van Spike Jones en zijn orkest had hij het geluid gehoord dat hij ook wilde maken, maar dan in zijn eentje. Een instrument ontstaat in de vorm van een xylofoon waarvan de fake-voorkant loslaat waardoor de puinhoop van toeters, bellen, bekkens en sirenes tevoorschijn komt. Maar de klanken vormen allesbehalve een puinhoop. Eigenaardig en clownesk zeker, maar de toeteriks wordt een volwaardig instrument waarop alles mogelijk is. Uiteindelijk zal Toby er klassieke stukken op spelen, de kroon op zijn instrument. Echt volgens partituur, geen trucs. Als hij Spike Jones een keer kan zien optreden, weet hij dat hij zijn eigen instrument heeft gemaakt, dat intussen met Spike Jones niets meer te maken heeft.

De jaren na de oorlog gaat het goed met het vak en met Toby. Naast zijn solowerk als muzikale clown met de vele instrumenten (banjo, guitaar, mondorgel, klarinet, saxofoon, trompet, concertina groot en klein, ukelele), de toeteriks en een reeks van eigengemaakte instrumenten, begint hij een vocal-group: Het Rainbow Trio. Samen met zijn vrouw Sid Groenhuijzen,  haar broer John Groenhuijzen en Joop de Knecht. Er worden platen gemaakt en er zijn veel optredens in het land en voor radio en televisie. Het variétetheater bloeit tot ver in de jaren zeventig, Rix komt aan de top.

De platen
Jaren vijftig. Met zijn Heer in’t Verkeer (tekst van Jaap Valkhoff en Hans Ruff naar No Parking Here) op de plaat,  begeleid door toeteriks, leert iedereen in Nederland hem kennen. Daarna komt hij met de klapper Malle Vent Ja, parodie op Los Paraquayos’ hit Malagueña (bewerking van André Meurs). Hij begeleidt zich hier o.a. met een zelfgemaakte harp. Een reeks parodieën volgt, zoals Mijn Vader is een mooie (My Old Man ‘s A Dustman), Het Stille Stadje (Uskadara), De Drie Bellen (Les Trois Cloches) met een instrument van wekkers.

Toeters in de brand
1964. Met zijn zoon Jerry Rix, die juist als 15-jarige een hit maakte met zijn singletje Ebtide, staat hij een seizoen in de Snip en Snap revue. Daarna werken zij samen een paar maanden in Kopenhagen.
Tijdens de Snip en Snaprevue gaat de toeterix verloren in een brand. De autotoeters en claxons, ook in die tijd al nergens meer te koop, worden uit alle uithoeken van het land opgestuurd door mensen die nog wat hebben liggen. Een nog mooiere toeterix herrijst uit de as. 

Onderscheiding
In de jaren zeventig raakt het variététheater uit de mode. Hoewel er voor Toby altijd werk is, wordt het toch een moeilijker tijd. In 1976 komt er een singletje uit dat hij maakt met zijn dochter Maroesja Lacunes (zij speelde Tika in Ti-ta-tovenaar). 
In 1977 wordt hij onderscheiden door de Nederlandse Toonkunstenaarsbond met de Gouden Notenkraker.

De wereld
Midden jaren 80 beginnen voor Toby de vele buitenlandse optredens. Eerst in Duitsland: Berlijn (Wintergarten), Düsseldorf en Frankfurt. Daarna, meestal voor televisie maar ook in theaters, tot en met de dag van vandaag  in : Argentinië, Portugal, Zwitserland, Noorwegen, Denemarken, China, Japan, Engeland, Spanje, Chili, Frankrijk (onlang op TV5), maar ook in Nederland (Laat de Leeuw)
Vanaf 1987 Werkt Toby regelmatig samen met Willem Breuker en zijn Kollektief.

NAAR BOVEN